Rehema school

Op internet vond ik afgelopen week een advertentie voor een financiële functie op de Rehema School. Maar eens even nader in verdiepen dan....
Op de site staat: "Rehema is een basisschool op de Dandora vuilnisbelt van Nairobi. De ouders van de kinderen verzamelen afval op de vuilnisbelt en verdienen daarmee een heel klein beetje geld. Dit is niet voldoende om het schoolgeld van overheidsscholen van te betalen en daarom is deze school opgericht. "

Nou ja, .... een email sturen voor wat nadere informatie kan altijd.
Als reactie kreeg ik terug dat ze voor deze functie een lokaal persoon zochten maar dat er nog wel een vacature openstond voor vrijwilliger bij "de Friends" of Rehema.
"De Friends" steunen deze school en proberen geld in te zamelen zodat de kinderen elke dag een lunch krijgen en dat de huur van de school kan worden betaald.
De email was in het Nederlands beantwoord aangezien dit een initiatief is van Nederlandse mensen. Dat klinkt toch altijd wel lekker veilig....
Verder werd geadviseerd om eerst eens een kijkje bij de school te nemen voordat er werkelijk gesolliciteerd werd met een uitgebreide C.V. en motivatiebrief.

Zo gezegd, zo gedaan, en afgelopen maandag ging ik met Suzanne en chauffeur op pad. (Suzanne had ik gevraagd om mee te gaan, het was tenslotte toch best een spannende onderneming). De chauffeur had in de buurt van Dandora gewoond en wist de weg precies te vinden. Gelukkig maar want we hadden er samen nooit uitgekomen. Bovendien waren de wegen vrij smal en onbegaanbaar. Hoe dichter we bij kwamen hoe armer de buurt werd. En na een tal van onmogelijke weggetjes zagen we de enorme vuilnisbelt oprijzen. Compleet met mensen, varkens en vogels die alle restanten van eten probeerden te vinden. En daar, aan de rand van de vuilnisbelt was een klein schooltje.

Toen we uitstapten werden we met gejuich ontvangen. Alsof de koning en koningin op bezoek kwamen! Er stonden tientallen kinderen om ons heen te springen. Het was een bijzondere gewaarwording. Binnen werden we rondgeleid door Michael, de oprichter van de school. (Hij had in zijn jeugd geen geld om schoolgeld te betalen. Dit heeft hem zo geraakt dat hij zich heeft voorgenomen dat er geen kind mag zijn die om financiële redenen niet naar school kan.)
De rondleiding bracht ons langs alle propvolle lokalen. De lokalen waren weinig verlicht en er hing een nare geur van afval en urine door elkaar. Bij elke klas werden we hartelijk welkom geheten en werd er voor ons gezongen. Wat een enthousiasme als je in zulke omstandigheden leeft.
Bij vertrek werd er nog een optreden verzorgt. Er werd gezongen en gedanst en Suzanne en ik moesten ook nog meedansen. Wat een verrassende ochtend. Terug in de auto was het gewoon stil. We moesten het denk ik even op ons in laten werken...

En nu.... Ik wil best wat als penningmeester van "de Friends" betekenen maar ik kan onmogelijk iedere week naar de vuilnisbelt rijden. Dat schrijf ik dan ook in de email terug.
Gelukkig kan het werk gewoon vanuit Nairobi gedaan worden. Volgende week ga ik op gesprek om wat meer informatie te vergaren. En dan zijn we er ook nog niet. Er is namelijk ook nog een andere kandidaat in de race, wordt vervolgd dus.