Een kijkje in ons leven

We leven hier als God in Frankrijk, we hebben een groot huis, mooie tuin en een onbezorgd leven.
Ik kan alles opschrijven wat ik wil, er is toch niemand die het kan checken.
Totdat er iemand op bezoek komt...
Is het nu wel echt zo fantastisch daar dat je al je familie en vrienden er voor achterlaat?
Het voelt een beetje alsof je jezelf moet verantwoorden, even met de billen bloot.
(Mijn ouders zijn er namelijk voor 2 weken).

Is het nu wel echt zo'n mooi leven als je alles met de auto doet? Even op de fiets of wandelen naar school zit er niet in. Al zou de veiligheid het toelaten dan heb je nog het probleem dat er geen fietspaden of trottoirs aanwezig zijn. De auto's razen langs je heen dus dat is gewoonweg geen optie.

En dan je verdere sociale leven. In Nederland hadden we een hoop vrienden, familie en kennissen. Iedere week wel een vol weekend met allerlei feestjes en verjaardagen. Mis je die contacten niet. Hier moet je iedere uitnodiging aangrijpen om af en toe een verzetje te hebben.

Daarnaast is het of alles hier een beetje terug in de tijd is. Geld overmaken doe je doormiddel van het invullen van een overschrijvingsformulier die je dan bij de bank inlevert. Als je wilt douchen zet je een uur voor tijd de boiler aan om het water op te warmen en als de zon een dag niet schijnt, dan is je was ook niet droog.

Allemaal redenen om keihard weer richting Nederland te gaan....
We missen iedereen ten slotte echt wel.

En toch bevalt het hier tot nu toe super.
De kinderen leren in een zeer korte tijd goed Engels spreken en schrijven en het strenge Engelse onderwijssysteem bevalt ook goed. Ze doen erg veel sporten en op zaterdag is onze dag met toernooien gevuld. Hugo heeft een uitdagende baan met veel vrijheid en ik krijg al steeds meer kennissen en bezigheden om mijn dagen te vullen.

Verder is het een geweldig mooi land qua flora en fauna. Alle soorten landschappen zijn aanwezig. Van savanne tot regenwoud. Droge gebieden en groene gebieden. Heuvels en vlak. Zeer gevarieerd.
Op een gegeven moment ga je ook nog de orde in de chaos zien.

Het is even wennen aan een andere levenswijze maar als je je neerlegt bij de vrijheidsbeperking is het een prachtig land. We gaan hier zeker niet voor eeuwig blijven maar we zijn ook nog niet op het land uitgekeken. Als we weer in Nederland zijn pakken we het drukke leven weer op en zijn we een ervaring rijker.

Hoe mijn ouders het beleefd hebben kan ik nog geen hoogte van krijgen.
Misschien kunnen ze zelf een stukje schrijven over hun ervaringen....

De daad is bij het woord gevoegd, zie onderstaand.


We waren heel benieuwd hoe het leven van de Schoenmakers in Kenia zou zijn. Wij hadden de verwachting dat Kenia wel wat op Zuid-Afrika zou lijken, waar we 5 jaar geleden een rondreis gemaakt hebben van 3 weken van Kaapstad naar Johannesburg.

Hoewel dit gedeeltelijk wel klopt, zijn er ook verschillen. Wij vinden Nairobi een heel groene stad. Er is een groot bos en ook rond de huizen is enorm veel groen, ook liggen er verschillende groentetuintjes, waar voornamelijk koolblad, boontjes en maïs geteeld wordt. In Zuid-Afrika zat achter elke onderneming een blanke, hier zijn de bedrijfsleiders vaak gewoon Kenianen. Voor zover wij dit kunnen beoordelen is Kenia beter ontwikkeld.
De doorgaande wegen zijn echter enorm druk, elke autobestuurder drukt zich door het verkeer heen, kan het niet linksom dan rechtsom. En zoals Els al eerder geschreven had ,de vrachtwagens hier stinken enorm. Wij staan verbaasd dat Els zich naadloos aan de nieuwe verkeersregels weet aan te passen. Zij crosst met ons de hele stad door naar een andere school, waar ze zelf weliswaar ook nog nooit is geweest, naar een kinderfeestje wat veel weg heeft van de knaks reclame, (alleen ontbraken hier de knaks...) verder was alles aanwezig, 3 springkussens, een acrobatenshow en veel eten en drinken.

Wij hebben natuurlijk nog lang niet genoeg van Kenia gezien om echt een mening te kunnen vormen, maar wat voor ons het belangrijkste is, is het feit dat het hele gezin het hier duidelijk naar de zin heeft. Hugo in zijn werk, Els met wat vrijwilligerswerk en de contacten die zij via school opdoet, de kinderen op de nieuwe school die wel heel anders is dan in Nederland, maar waar zij zich heel goed bij voelen...

Wij gaan eind van deze week met een goed gevoel weer naar Nederland, terug naar het kikkerlandje, alhoewel we gemerkt hebben dat het hier ook flink kan regenen...