Bezoek uit Nederland

Afgelopen weken waren de KLM wereld deal weken. Een goede rede voor Robert om onze kant op te komen en zo stond hij afgelopen donderdagochtend opeens voor de deur. Zijn koffer zwaar afgeladen met kaas, hagelslag, speculoos, satésaus en natuurlijk extra lang-houdbare kruidnoten en taaitaai poppen voor Sinterklaasavond. In September begint in Nederland namelijk de Sinterklaas koorts alweer te stijgen. De schappen liggen afgeladen met lekkers en de Zwarte Pietendiscussie begint alweer op Facebook en andere media. Dit schijnt van hogerhand expres extra onder de aandacht te worden gebracht om al het grote wereldleed wat te vergeten. (Of het waar is weet ik niet..) En maar goed ook want iedere dag krijg ik weer een naar gevoel als ik probeer een beetje op de hoogte te blijven van het nieuws. Syrië, Irak, Oekraïne, en ga maar door. Hoe zou dit allemaal aflopen? Maar niet te lang bij stilstaan...

Wij houden ons hier gewoon lekker bezig met het feit dat we natuurlijk wel Nederlandse kaas willen hebben. En een beetje drop af en toe is ook wel lekker...
Er zijn hier ook Nederlanders die het wel een beetje overdrijven. Zo kreeg ik laatst bij een Nederlandse vrouw een bakkie koffie met een stroopwafel. En binnenkort vieren we in Nairobi "Leidens Ontzet" met Hollandse haring, bitterballen, hutspot met suddervlees en boerenkool met worst. Nu is eten nooit mijn grootste prioriteit geweest dus dat zal wel de reden zijn dat ik het nog niet zo mis. Misschien over een poosje, we zijn hier tenslotte pas net.

Naast het meegebrachte eten was er ook weer wat reuring in huis. We hebben de laatste weken toch vooral veel tijd met zijn 5-en doorgebracht. Onze kennissen kring is hier nog niet van dien aard dat we elke week verjaardagen en visite hebben. 's-Avonds doen we vaak spelletjes met de kinderen en er is een heuse Rummikub-challenge gaande. Wel jammer dat Robert zeer talentvol Rummikubber blijkt te zijn....

Verder denk ik dat hij een aardige indruk heeft gekregen van wat ons dagelijks leven hier inhoudt. Hij heeft tenslotte een aantal dagen hier ingewoond. De foto's die we doorsturen zijn natuurlijk altijd van een mooie omgeving en er staan ook nooit huilende kinderen op. Maar in werkelijkheid is Nairobi gewoon een chaotische onopgeruimde stad. En de kinderen lachen ook niet altijd lief. (Het meeste van de tijd natuurlijk wel :))
Ze vonden het wel heel erg leuk om hun suikeroom weer eens te zien....
En sorry Robert, de kruidnoten en taaitaai poppen zijn al op.
Je zal voor 5 December nog een keer moeten komen.