The Kenyan Way
Blijf op de hoogte en volg Els
15 Augustus 2014 | Kenia, Nairobi
The Kenyan way
Een maand of 3 geleden besloten we met het gezin een periode in Kenia te verblijven.
En sinds een week zijn we er ook daadwerkelijk.
Een ander leven, dat is wat we ons vooraf konden voorstellen.
Een avontuur, niet zoals in Nederland, maar anders.
Tot nu toe noemen we alles wat niet gaat zoals in Nederland "The Kenyan way".
Het begon allemaal op 5 augustus 2014.
We kwamen om 21.00 uur aan op het vliegveld van Kenia.
Toen wachten op de koffers...
Onze koffers kwamen wel, maar bij Marco en Suzanne miste er een koffer.
(Nu hadden ze wel erg veel koffers meegenomen, wat de kans op dit soort akkefietjes aanzienlijk vergroot.)
Maar toen de band helemaal leeg was en inmiddels wel 500 rondjes had gedraaid trokken we de conclusie getrokken dat hij waarschijnlijk niet meer zou komen.
Inmiddels is de koffer na een 10-tal emails weer terecht.
Het duurt even, maar het komt toch weer goed.
We noemen het maar, "the Kenyan way".
De eerste week hebben we in een hotel in de wijk Lavington verbleven.
Dit is een wijk in Nairobi vlakbij het huis waar Marco en Suzanne (en kinderen) gaan wonen.
De 2e avond werden we verrast door enorme lichtflitsen.
Het bleek de elektriciteit te zijn. Stroomstoring.
We dachten allereerst, "dat hebben wij weer".
(Wat eigenlijk een understatement is want ik schrok me dood).
Na een aantal dagen kwamen we er achter dat dit gewoon de dagelijkse gang van zaken is.
Iedere dag valt de stroom wel minimaal 1x uit.
Meestal niet voor lange duur, dat scheelt...
Je raadt het al: "het gaat een beetje op z'n Keniaans".
In het hotel was het goed toeven.
De kinderen konden goed met elkaar spelen.
Beetje voetballen buiten en spelen op de Wii of de Ipad.
We werden in de watten gelegd door Alex.
Hij zorgde voor een ontbijt met pannenkoeken en gebakken aardappels.
's Avonds stond hij weer klaar voor een heerlijke maaltijd en tussendoor bracht hij ons een lekker flesje wijn.
Na een aantal dagen kregen we de indruk dat hij onophoudelijk aan het werk was.
We vroegen hem hoeveel hij moest werken en of hij ooit weleens vrij was.
Nou "actually i am looking for another job" zei hij.
Hij was inderdaad onophoudelijk aan het werk.
Zijn laatste vrije dag was 3 maanden geleden.
We wilden hem uit medelijden bijna als kok bij ons in huis aannemen.
Bij nader inzien toch maar niet gedaan.
Helaas zijn dit soort praktijken ook "the Kenyan way".
Niet vergelijkbaar met de Nederlandse 38 uur werken per week.
En salaris voor zo'n man: rond de € 200,- per maand.
Na een week hotel zijn we naar ons huis in de wijk Runda gegaan.
Nog twee dagen kamperen in het huis en dan komt toch eindelijk de container met meubels.
De laatste dag nog even naar een grote winkel in Lavington met allerlei huisinrichting.
Twee mooie kleden gekocht voor op de kamers van de kinderen.
Thijs en Jari slapen samen op een kamer.
En Fenna op de andere kamer.
De weg van Lavington naar Runda is buiten de spits ongeveer 25 minuten.
In de spits is dit ongeveer het dubbele.
Er zijn dan weinig regels.
Iedereen duwt zich er maar een beetje tussendoor.
Vooral de "matatu's", dat zijn een soort taxibusjes die veel te vol worden gepropt met mensen.
En wij doen dan ook maar een beetje mee met het proppen door het verkeer door.
Alleen worden wij dan weer aangehouden.
Gewoonweg discriminatie.
Ze zien namelijk aan je huidskleur dat je waarschijnlijk wel een fooitje voor meneer agent hebt.
Voor 1.500 Shilling (± 12 euro) konden we dan ook weer verder rijden.
Corrupt? We noemen het maar "The Kenyan way".
14 augustus 2014
Vandaag komt dan eindelijk de container.
We rekenen maar nergens op, het is hier Kenia.
Maar tot onze grote verbazing was hij er gewoon.
Hij is netjes uitgepakt en tot nu toe lijkt alles er nog in te zitten ook.
Ook de pallet met spullen voor de tuin, die ergens middenin verstopt was.
(Criminele importactie van Hugo.)
Zouden ze hier in Kenia nooit doen.......
Een maand of 3 geleden besloten we met het gezin een periode in Kenia te verblijven.
En sinds een week zijn we er ook daadwerkelijk.
Een ander leven, dat is wat we ons vooraf konden voorstellen.
Een avontuur, niet zoals in Nederland, maar anders.
Tot nu toe noemen we alles wat niet gaat zoals in Nederland "The Kenyan way".
Het begon allemaal op 5 augustus 2014.
We kwamen om 21.00 uur aan op het vliegveld van Kenia.
Toen wachten op de koffers...
Onze koffers kwamen wel, maar bij Marco en Suzanne miste er een koffer.
(Nu hadden ze wel erg veel koffers meegenomen, wat de kans op dit soort akkefietjes aanzienlijk vergroot.)
Maar toen de band helemaal leeg was en inmiddels wel 500 rondjes had gedraaid trokken we de conclusie getrokken dat hij waarschijnlijk niet meer zou komen.
Inmiddels is de koffer na een 10-tal emails weer terecht.
Het duurt even, maar het komt toch weer goed.
We noemen het maar, "the Kenyan way".
De eerste week hebben we in een hotel in de wijk Lavington verbleven.
Dit is een wijk in Nairobi vlakbij het huis waar Marco en Suzanne (en kinderen) gaan wonen.
De 2e avond werden we verrast door enorme lichtflitsen.
Het bleek de elektriciteit te zijn. Stroomstoring.
We dachten allereerst, "dat hebben wij weer".
(Wat eigenlijk een understatement is want ik schrok me dood).
Na een aantal dagen kwamen we er achter dat dit gewoon de dagelijkse gang van zaken is.
Iedere dag valt de stroom wel minimaal 1x uit.
Meestal niet voor lange duur, dat scheelt...
Je raadt het al: "het gaat een beetje op z'n Keniaans".
In het hotel was het goed toeven.
De kinderen konden goed met elkaar spelen.
Beetje voetballen buiten en spelen op de Wii of de Ipad.
We werden in de watten gelegd door Alex.
Hij zorgde voor een ontbijt met pannenkoeken en gebakken aardappels.
's Avonds stond hij weer klaar voor een heerlijke maaltijd en tussendoor bracht hij ons een lekker flesje wijn.
Na een aantal dagen kregen we de indruk dat hij onophoudelijk aan het werk was.
We vroegen hem hoeveel hij moest werken en of hij ooit weleens vrij was.
Nou "actually i am looking for another job" zei hij.
Hij was inderdaad onophoudelijk aan het werk.
Zijn laatste vrije dag was 3 maanden geleden.
We wilden hem uit medelijden bijna als kok bij ons in huis aannemen.
Bij nader inzien toch maar niet gedaan.
Helaas zijn dit soort praktijken ook "the Kenyan way".
Niet vergelijkbaar met de Nederlandse 38 uur werken per week.
En salaris voor zo'n man: rond de € 200,- per maand.
Na een week hotel zijn we naar ons huis in de wijk Runda gegaan.
Nog twee dagen kamperen in het huis en dan komt toch eindelijk de container met meubels.
De laatste dag nog even naar een grote winkel in Lavington met allerlei huisinrichting.
Twee mooie kleden gekocht voor op de kamers van de kinderen.
Thijs en Jari slapen samen op een kamer.
En Fenna op de andere kamer.
De weg van Lavington naar Runda is buiten de spits ongeveer 25 minuten.
In de spits is dit ongeveer het dubbele.
Er zijn dan weinig regels.
Iedereen duwt zich er maar een beetje tussendoor.
Vooral de "matatu's", dat zijn een soort taxibusjes die veel te vol worden gepropt met mensen.
En wij doen dan ook maar een beetje mee met het proppen door het verkeer door.
Alleen worden wij dan weer aangehouden.
Gewoonweg discriminatie.
Ze zien namelijk aan je huidskleur dat je waarschijnlijk wel een fooitje voor meneer agent hebt.
Voor 1.500 Shilling (± 12 euro) konden we dan ook weer verder rijden.
Corrupt? We noemen het maar "The Kenyan way".
14 augustus 2014
Vandaag komt dan eindelijk de container.
We rekenen maar nergens op, het is hier Kenia.
Maar tot onze grote verbazing was hij er gewoon.
Hij is netjes uitgepakt en tot nu toe lijkt alles er nog in te zitten ook.
Ook de pallet met spullen voor de tuin, die ergens middenin verstopt was.
(Criminele importactie van Hugo.)
Zouden ze hier in Kenia nooit doen.......
-
15 Augustus 2014 - 08:32
Leny De Jong:
Leuk dat je een reisverslag schrijft Els. Ik vind het knap dat je daar de tijd voor vind en het is voor ons leuk om te lezen wat jullie belevenissen en ervaringen zijn... -
15 Augustus 2014 - 14:30
Tiny Schoenmaker:
Hallo Els.
We hadden al geweldige leuke foto,s van jullie home gezien.
Het is een groot avonduur om naar Kenia te gaan.
Heel veel knuffeltjes van Opa en Oma Schoenmaker -
15 Augustus 2014 - 15:39
Margret Wieldraaijer-Schoenmaker:
Hoi Els en Hugo,
Lukt het al beetje met inrichten?
Leuk om jullie verhaal te lezen. Je schrijft zo dat 't makkelijk leest. Hopelijk lukt t jou om dit te blijven doen.
Vraagje: we willen wat opsturen, is dat verstandig gezien THE kenyan way???
Of beter bewaren en meegeven aan je ouders t.z.t.???
Goetjes Margret en van Piet, Krijn en Ewoud -
16 Augustus 2014 - 10:58
Tinyschoenmaker:
Leuk reisverslag.
We genoten van de recente foto,s
In De Lier is het zwemmen voor ALS.
Her regent zo nu en dan, toch schijnt de zon ook tussen de buien door.
Er zijn 300 deelnemers.
Knuffeltjes van Op en Oma Schoenmaker -
18 Augustus 2014 - 12:03
Naomi Schoenmaker:
haaayy,Thijs,Fenna,Jari, Huug en Els
zo te horen gaat het goed met jullie
en hebben jullie het erg naar jullie zin.
wij missen jullie al wel weer een beetje hoor,
het is bij opa en oma ook wat rustiger.
leuk om jullie verhaal te lezen
en om mee te genieten met jullie avonturen
Groetjes van Mike, Naomi, Jim
Karel en Fiona!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
